Η λέξη "ελιξίριο" χρησιμοποιήθηκε πρώτα τον Παράκελσο και προέρχεται από την αραβική λέξη "El Eksir" ή "El Iksir" και σημαίνει "ο λίθος της γνώσης". Είναι ταυτόσημο με τη φιλοσοφική λίθο των αλχημιστών. Τα ελιξίρια είναι εκχυλίσματα ή διαλύματα δραστικών ουσιών ζωικής, φυτικής ή ορυκτής προέλευσης μέσα σε νερό, αλκοόλ ή οξύ, και χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς.
Στην περίπτωση των ελιξίριων από ορυκτά, η τεχνική, η αρχή της λειτουργίας είναι η εξής:
Αφού το ορυκτό ή ο κρύσταλλος καθαριστεί και ενισχυθεί, βυθίζεται για δύο περίπου ώρες μέσα σε αποσταγμένο νερό, ή σε κάποιο απόσταγμα σταφυλιού (κονιάκ η ρακί) και εμποτίζει το υγρό με τον κραδασμό του, ενώ το υγρό αποθηκεύει αυτόν τον κραδασμό και τον αποδίδει οπότε χρησιμοποιηθεί. Οι κρύσταλλοι που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή ελιξιρίων, πρέπει να είναι φυσική και όχι τεχνητοί.
Το κονιάκ ή το ρακί μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί για το αποσταγμένο νερό, και μάλιστα θεωρούνται καλύτερα, γιατί είναι απόσταγμα του καρπού της αμπέλου, που είναι ισχυρό θεραπευτικό φυτό. Δεν είναι τυχαίο που ο Χριστός ευλόγησε την άμπελο, ξεχωρίζοντας την από όλα τα άλλα φυτά. Το αλκοόλ είναι ισχυρό αντισηπτικό και φυσικό συντηρητικό μέσο. Σε μικρή ποσότητα, μαλακώνει και χαλαρώνει τις λεπτές διαστρωματώσεις, ή αυτό που έχει επικρατήσει να ονομάζεται "αστρικό σώμα" και κάνει τον άνθρωπο πιο ανοιχτό και πιο δεκτικό σε λεπτούς κραδασμούς και ενέργειες.
Ας πούμε όμως λίγα λόγια για τον τρόπο που παρασκευάζονται τα ελιξίρια των ορυκτών. Σε γενικές γραμμές είναι μία απλή διαδικασία, για να έχει όμως επιτυχία, πρέπει να τηρούνται αυστηρά κάποιοι κανόνες. Τα υλικά που θα χρειαστούμε, εκτός από τα ορυκτά για τους κρυστάλλους, είναι μία λεκάνη, ένα χωνί και τα μπουκάλια, στα οποία θα αποθηκευτούν τα ελιξίρια. Η λεκάνη πρέπει να είναι γυάλινη ή κρυστάλλινη, ή μεταλλική, και να είναι απλή, χωρίς εγχάρακτα σχέδια, γιατί τα γεωμετρικά σχέδια και σχήματα δημιουργούν πεδία δυνάμεων που μπορούν να επηρεάσουν τους κραδασμούς των ορυκτών. Η λεκάνη, το χωνί και τα μπουκάλια, πρέπει να είναι καθαρισμένα με βραστό νερό και σκουπισμένα με λινό ή βαμβακερό πανί, που να μην εμπεριέχει συνθετικές ίνες.
Τα μπουκάλια στα οποία θα αποθηκεύσουμε τα ελιξίρια πρέπει να είναι γυάλινα, με γυάλινο πώμα, απλά και χωρίς σχέδια, να είναι σκούρο χρώμα κατά προτίμηση μπλε, για να προστατεύουν τα ελιξίρια από το φως, που μπορεί να τα επηρεάζει. Η αποθήκευση των ελιξιρίων πρέπει να γίνεται σε χώρους σκοτεινούς, χωρίς να εκτίθενται σε ακραίες θερμοκρασίες, μακριά από κουζίνα, οσμές, εκκωφαντικούς θορύβους, πλαστικά και αλουμινένια αντικείμενα. Τα μπουκάλια δεν πρέπει να ακουμπήσουν το ένα στο άλλο, γιατί με τον καιρό οι δονήσεις των ορυκτών θα αναμειχθούν μεταξύ τους. Στο χώρο αποθήκευσης μπορούν να τοποθετηθούν στα ράφια κοντά στα μπουκάλια μικρά κομμάτια από χαλαζία σε μόνιμη βάση, για να τα προστατεύουν από τις ακτινοβολίες και τις ξένες ενέργειες.
Όλοι αυτοί οι κανόνες φαίνονται πολύ σχολαστικοί, όμως είναι απαραίτητοι, γιατί τα ελιξίρια είναι πολύ ευαίσθητα σε ρύπους και ακτινοβολίες, και επηρεάζονται πολύ εύκολα. Κάθε δύο περίπου μήνες, τα μπουκάλια με τα ελιξίρια πρέπει να μπαίνουν κάτω από την πυραμίδα, για να ενισχύονται ορισμένα ορυκτά, όπως ο πηλός, η άμμος, ο αολίτης, διαλύονται στο νερό, για αυτό πρέπει να στραγγίζονται. Παρ' όλα αυτά, το διάλειμμα θα είναι θολό, αλλά δεν πειράζει, γιατί αυτά τα ορυκτά δεν είναι τοξικά.
Η παρασκευή των ελιξιρίων δεν πρέπει να γίνεται με μηχανικό τρόπο. Είναι και αυτή μία πνευματική διαδικασία και με αυτό τον τρόπο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Έτσι λοιπόν, προτού ξεκινήσει κάποιος να φτιάξει ελιξίρια, πρέπει πρώτα να χαλαρώσει, να ηρεμήσει, να αδειάσει το μυαλό του από κάθε κακή σκέψη και συναίσθημα, και να οραματιστεί ότι εκείνη τη στιγμή φτιάχνει κάτι ευχάριστο και χρήσιμο.
Οδηγίες χρήσης:
Μπορείτε να ρίχνετε με το σταγονόμετρο σταγόνες από το ελιξίριο κάτω από τη γλώσσα σας ή να τις πίνετε διαλυμένες σε ένα ποτήρι καθαρό νερό. Καλό είναι να πειραματιστείτε με τις ποσότητες και τη συχνότητα της λήψης, επειδή υπερβολική δόση μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, ζαλάδα ή ίλιγγο. Σε γενικές γραμμές 2 έως 5 σταγόνες δύο ή τρεις φορές την ημέρα είναι μία ασφαλής δόση.
